Την ώρα που η Ελληνική κοινωνία λίγο - λίγο, φαίνεται να
ξεπερνάει μέσα από τα κοινά προβλήματα την προκατειλημμένη στάση: "όλοι
εναντίων όλων". Την στιγμή που η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι: "εχθρός"
δεν είναι ο διπλανός μας, που ενδεχομένως ευνοήθηκε σε κάποια χρονική, στιγμή αλλά το κομματικοποιημένο
μοντέλο "εξαγοράς" συνειδήσεων μέσω παροχής προνομίων που έχει
υιοθετηθεί από τις κυβερνήσεις όλων των χρωματικών αποχρώσεων, αρχίζει να αφυπνίζεται. Προφανώς, αυτή η συσπείρωση των πολιτών, ορθώνεται ως απειλή και η ηλεκτρονική προβοκάτσια μπαίνει σε
λειτουργία προκειμένου να πλέξει ξανά συρματοπλέγματα ανάμεσα σε κάθε μορφής
εργαζόμενους και να εξυπηρετήσει το κλασικό πλέον: "διαίρει και βασίλευε".
Έτσι, σήμερα το πρωί (Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011), με μία προσυμφωνημένη κίνηση "εκτός
δεοντολογίας", τρεις βουλευτές και υπουργοί δημοσίευσαν στις προσωπικές τους
ιστοσελίδες κείμενο που ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί να μετακινήσει το βάρος
των ευθυνών στους ώμους των πολιτών αυτής της χώρας που είναι και οι μόνοι που πλήττονται
και πληρώνουν την κρίση. Κρίση που στην
βάση της είναι περισσότερο κρίση αξιών και λιγότερο κρίση χρέους.
Στο επίμαχο κείμενο, (διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ
και εδώ)
αν και θίγεται το ζήτημα της ευθύνης των κυβερνήσεων της χώρας, το μεγαλύτερο
βάρος ρίχνεται -σκόπιμα και αήθως, κατά
την άποψή μας- στα διάφορα προνόμια που
κατά καιρούς κατάφεραν να κερδίσουν κάθε μορφής εργαζόμενοι με τους αγώνες τους.
Λες και είναι κατακριτέο οι εργαζόμενοι να διεκδικούν και να κερδίζουν
καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερους όρους αμοιβής. Λες και ο "εχθρός"
είναι ο διπλανός μας, επειδή ανήκει στην τάδε ή στην δείνα συντεχνία και αυτός "φταίει"
που το κράτος κατέρρευσε οικονομικά. Λες και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι τόσο
άμεμπτη ώστε η φόρο-άμυνα (δίχως αυτό να σημαίνει ότι είμαστε υπέρ της οποιασδήποτε
φοροδιαφυγής), στην οποία εξαναγκάζεται ο μισθωτός και ο συνταξιούχος πρέπει να
"δαιμονοποιηθεί "ως η μόνη υπεύθυνη για την οικονομική μας κατάντια, την
ώρα, μάλιστα, που ομολογημένα σκάνδαλα δισεκατομμυρίων παραμένουν στο συρτάρι
δίχως ενόχους, καταδίκες και ποινές.
Πόσο πολύ ταιριάζει αυτή η τακτική στην εξαιρετική αναφορά
του Αυγουστίνου Ζενάκου που αναδημοσιεύσαμε μόλις εννέα μέρες νωρίτερα (και μπορείτε να
διαβάσετε εδώ).
Σύμφωνα με την άποψη των τριών υπουργών η "εκπόρνευση"
μας μέσω αναντίρρητης υποταγής σε κάθε μέτρο, είναι "επιβεβλημένη" για κάποιο αόριστο "κοινό καλό"
και όποιος αντιστέκεται το κάνει λόγω των κεκτημένων προνομίων του και μόνον. Κανένα
ενδεχόμενο δεν αφήνεται στην πιθανότητα οι πολίτες να μην θέλουν να "εκπορνεύονται"
πλέον. Καμία αναφορά για τους "προαγωγούς" των μέχρι σήμερα "εκπορνευόμενων"
πολιτών. Μόνο συζητήσεις για το "μεγάλο" και "βαθύ" κράτος.
Καμία αναφορά για το "αναποτελεσματικό", "συντεχνιακό", και
κομματικό κράτος.
Λες και δεν είναι γεγονός ότι η Ελλάδα έχει πολύ μικρότερο
ποσοστό (τηρουμένων των αναλογιών του πληθυσμού) δημόσιων υπαλλήλων και από τη
Γαλλία και από την Γερμανία.
Όμως πώς αλλιώς;
Δίχως το "διαίρει" θα εκλείψει και το "βασίλευε"
και αυτό τους "εργαζόμενους" στην "Συντεχνία της Πολιτικής",
ουδόλως τους βολεύει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου