Παρασκεύη σήμερα, και πρωτομηνιά, με το άρθρο του Αδέσμευτου Τύπου να επαληθευεται για πολλοστή φορά από την δημοσίευσή του (28.3.2010). Έτσι, με την αφορμή των πρόσφατων αρνητικών αποφάσεων έναντι δικαστικών προσφυγών συμβασιούχων του Δήμου Αθηναίων, που τους "δείχνουν την πόρτα", σκεφτήκαμε να το αναδημοσιεύσουμε.
Αν και οι πιθανότητες φαντάζουν αμελητέες, δεν θα παραλείψουμε να επισημάνουμε -όπως κάνει και το σημερινό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας- ότι υπάρχει ακόμα κάποια μικρή ελπίδα παράτασης, καθώς ήδη εξετάζονται όλες οι εναλλακτικές.
Καλό μας μήνα…
--- αναδημοσίευση ---
Το «σταυρό του μαρτυρίου» ανεβαίνοντας προς το «Γολγοθά» της απόλυσης αναμένεται να κουβαλήσουν -ασθμαίνοντες- τους επόμενους τέσσερις μήνες χιλιάδες εργαζόμενοι με μη μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ καθώς και στις επιχειρήσεις, νομικά πρόσωπα και οργανισμούς που διατηρούν.
Οι πρώτοι «νεομάρτυρες» των σύγχρονων «Νερώνων» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θα είναι, σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, όσοι συμπλήρωσαν 24μηνο συνεχούς απασχόλησης στην ίδια Υπηρεσία με την ίδια ή παρεμφερή ειδικότητα.
Αυτοί που θα ριχτούν μετά βεβαιότητας στα «λιοντάρια» της ανεργίας προς τέρψιν των «Καισάρων» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι όλοι όσοι προσλήφτηκαν μετά τις 19-7-2004! Δηλαδή την ημέρα δημοσίευσης του Προεδρικού Διατάγματος 164/2004 του πρώην υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου που έθεσε τέλος στο άγος της ομηρίας δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων από τις κυβερνήσεις Σημίτη.
Αν μάλιστα θέλουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα των αριθμών, σε παρίες της κοινωνίας χωρίς εργασία έτοιμοι να προστεθούν στις στρατιές των αστέγων ή των επαιτών για ένα κομμάτι ψωμί, είναι περίπου 72.000 συμβασιούχοι όλων των μορφών και 102.000 (101.685 σύμφωνα με απογραφή του 2009) υπάλληλοι αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου.
Οι εγκύκλιοι που έχουν αποσταλεί σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες με την υπόδειξη να κρατηθούν «μυστικές» αναφέρουν επί λέξει: «Δεν κατατάσσεται (μη ανανέωση σύμβασης) υποψήφιος (σε θέση) που έχει συμπληρώσει είκοσι τέσσερις μήνες στο ίδιο αντικείμενο σε περίπτωση που διορίσθηκε μετά τις 19 Ιουλίου του 2004».
Με κατηγορηματικό τόνο, παράλληλα, καθίσταται σαφές σ’ αυτές ότι απαγορεύεται να υπάρξει συνέχιση των διαδοχικών συμβάσεις η συνολική διάρκεια των οποίων υπερβαίνει τα δύο χρόνια.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από τα λόγια, ουσιαστικά προαναγγέλλεται «πογκρόμ» όσων διορίστηκαν επί ημερών διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ. Η εκδικητική μανία του νέου ΠΑΣΟΚ που πλέον θα υπακούει στις οδηγίες του πραγματικού «αφεντικού», του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, της Ουάσιγκτον κατ’ αυτών που εισήλθαν στο Δημόσιο την πενταετία Καραμανλή, δεν εξαντλείται στους συμβασιούχους. Στο «μάτι του κυκλώνα» θα βρεθούν ακόμα και οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέλαβαν θέση τακτικού προσωπικού, πάντα με τις διαδικασίες του ΑΕΠ, από το 2005 μέχρι το φθινόπωρο του 2009!
Ηδη, ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης προανήγγειλε αλλαγές στη διαδικασία μονιμοποίησης των νεοεισερχόμενων δημοσίων υπαλλήλων. Απλώς δεν περιέγραψε τον τρόπο που δεν είναι άλλος, σύμφωνα με απόλυτα αξιόπιστες πηγές, από την επιμήκυνση του χρόνου δοκιμαστικής υπηρεσίας από τα δύο χρόνια που προβλέπει σήμερα ο υπαλληλικός κώδικας στα τέσσερα ή πέντε. Σαν παράδειγμα, θα αναφερθούν οι περιπτώσεις άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ιταλία, όπου η δοκιμαστική υπηρεσία των τακτικών υπαλλήλων διαρκεί έως και επτά χρόνια, για να μην υπάρχει εφησυχασμός.
Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι αν υιοθετηθεί η σκέψη Ραγκούση, κάτι που θεωρείται πολύ πιθανό, σημαντικός αριθμός νέων εργαζομένων με μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο τομέα θα χάσει αυτό που θεωρεί κεκτημένο καθώς τα κομματοκρατούμενα υπηρεσιακά συμβούλια θα υποκύψουν στα κελεύσματα των «Θατσερικών» της Ιπποκράτους. Επειδή η παθητική στάση, κοινώς τα «σταυρωμένα χέρια» και η επίκληση ουράνιων και επίγειων (βλέπε πολιτικών) θεών δεν πρόκειται να βοηθήσει αυτούς που δείχνουν την… πόρτα της εξόδου από το Δημόσιο, τα «green boys» του Μεγάρου Μαξίμου, η μόνη λύση είναι η προσφυγή στις κατάλληλες νομικές συμβουλές και η εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη (ναι, υπάρχει) Δικαιοσύνη.
Ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες εργατολόγους, ο Χρήστος Νικολουτσόπουλος, μας δανείζει τα «φώτα» του παρέχοντάς μας πολύτιμες οδηγίες. Ο ίδιος προτείνει ως πρώτο βήμα η αντίδραση των θιγομένων να έχει «οργανωμένο και όχι αποσπασματικό χαρακτήρα».
Κι αυτό γιατί, όπως εξηγεί: «Τα μπουλούκια όσο πολυπληθή κι αν είναι δεν φοβίζουν κανένα, ενώ οι οργανωμένοι λόχοι εμπνέουν κύρος και δεν αφήνουν αδιάφορο τον αντίπαλο και εντέλει επιβάλουν νικηφόρες λύσεις».
Ο κ. Νικολουτσόπουλος, αναγνωρίζοντας το χρονοβόρο της διαδικασίας αναγνώρισης μιας εργασιακής εργασίας ως αορίστου χρόνου, εισηγείται στους συμβασιούχους να προχωρούν στην άσκηση ασφαλιστικών μέτρων. Με τον τρόπο αυτό, ο εργαζόμενος, όπως έγινε με την περίπτωση της εργαζόμενης στο ΙΚΑ, μπορεί να επιστρέψει στη θέση του, έως ότου εκδικασθεί τελεσίδικα η υπόθεσή του.
Πράγματι, αν αναλογισθεί κανείς ότι από τη στιγμή κατάθεσης της αγωγής για αναγνώριση του χρόνου υπηρεσίας ως πραγματικής, δηλαδή πως κάλυπτε διαρκείς και πάγιες ανάγκες, απαιτούνται κατά μέσον όρο, τέσσερα έτη, τότε είναι χίλιες φορές προτιμότερη η κατάθεση προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων, ειδικά όταν υπάρχουν αξιόπιστοι μάρτυρες (κυρίως συνάδελφοι) ή τεκμήρια της εργασιακής ενασχόλησης.
Ο κορυφαίος εργατολόγος υπεραμύνεται του εργατικού δικαίου που περιλαμβάνει όπως λέει «πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων, εκ των οποίων η καθεμία κρύβει πίσω της «ποτάμια αίματος» της εργατικής τάξης, όπως η κατάκτηση της οκτάωρης εργασίας, το πενθήμερο, η προστασία της μητρότητας, η άδεια διακοπής με αποδοχές κ.λπ.». Όμως όπως τονίζει φοβάται ότι έρχεται «κύμα» αμφισβήτησης αυτών των κεκτημένων με στόχο «την παθητικοποίηση της εργατικής τάξης την επιστροφή στο εργασιακό Μεσαίωνα και τη βαρβαρότητα στις κοινωνικές σχέσεις».
«Βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο της εκδήλωσης έντονων κοινωνικών εκρήξεων με απρόβλεπτες εξελίξεις, αφού είναι πλέον θέμα χρόνου, να ξεχειλίσει η λαϊκή οργή» σημειώνει σε δήλωσή του στην Κυριακάτικη έκδοση του «Α.Τ.».
Το βέβαιο είναι ότι οδηγούμαστε σε πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού χώρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αντιμετώπιση των οικονομικών αλλά και των εθνικών προβλημάτων, αφού το 1/3 των ελληνικών νοικοκυριών ουσιαστικά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και δεν έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει ούτε τα βασικά είδη διαβίωσης.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση του νέου ΠΑΣΟΚ να φροντίσει για την επανένταξη των 766.159 επισήμων ανέργων κι των άλλων τόσων ανεπισήμων στην αγορά εργασίας ετοιμάζεται να υποχρεώσει πάνω από 174.000 συμπολίτες μας να διαβούν το «Ρουβίκωνα» της απόλυτης ανέχειας και της απώλειας πάνω απ’ όλα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γιατί ο πεινασμένος με ή χωρίς οικογένεια, χωρίς εργασιακό μέλλον, και θα κλέψει και θα εκπορνευτεί, προκειμένου να συντηρηθεί…
Εκτός, αν κατανοήσει ο κ. Παπανδρέου ότι ήρθε η ώρα να περάσουμε από την εποχή των λογιστών στην εποχή των ρεαλιστών, όπου θα ευδαιμονούν, εκτός από τους αριθμούς και οι άνθρωποι.
Πηγή: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ, Κυριακή 28 Μαρτίου 2010 (του Γιώργου Φράγκου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου