Μας ρωτάτε, απαντάμε…

• Πώς μπορεί να αξιώνετε μονιμοποίηση αφού αυτό είναι ΑΝΤΙΘΕΤΟ με το άρθρο 103 παρ. 8 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ;

Για απαντήσουμε στην παραπάνω ερώτηση είναι αναγκαίο να αναφέρουμε τι ακριβώς προβλέπει το Σύνταγμα.

Αρχικά, ιδιαίτερη σημασία έχει η παρ. 2 του ίδιου άρθρου (103), η οποία ορίζει:

• «Κανένας δεν μπορεί να διοριστεί υπάλληλος σε οργανική θέση που δεν είναι νομοθετημένη. Εξαιρέσεις μπορεί να προβλέπονται από ειδικό νόμο, για να καλυφθούν απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες με προσωπικό που προσλαμβάνεται για ορισμένη διάρκεια με σχέση ιδιωτικού δικαίου».

Κατά την παρ. 8, στις ανάγκες για τις οποίες είναι δυνατή η πρόσληψη προσωπικού με ορισμένου χρόνου συμβάσεις προστίθενται και οι «πρόσκαιρες». Συγκεκριμένα, στην παρ. 8 ορίζεται:

• «Νόμος ορίζει τους όρους και τη χρονική διάρκεια των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα για την κάλυψη είτε (…) είτε πρόσκαιρων είτε απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου Ζ».

Έτσι, από τις διατάξεις αυτές του Συντάγματος λοιπόν προκύπτει σαφώς ότι η πρόσληψη προσωπικού στο δημόσιο τομέα με συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου επιτρέπεται μόνο εξαιρετικά και μόνο για την κάλυψη πρόσκαιρων ή απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών. Επομένως, τυχόν κάλυψη με συμβάσεις ορισμένου χρόνου παγίων και διαρκών αναγκών του δημοσίου τομέα παραβιάζει το Σύνταγμα, αφού αντίκειται ευθέως στο άρθρο 103.
 

Κατά συνέπεια το άρθρο 103 παρ. 8 Σ δεν αναφέρεται σε συμβάσεις που ψευδεπίγραφα χαρακτηρίζονται ως ορισμένου χρόνου ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και, ως εκ τούτου, όφειλαν να είναι αορίστου. Το άρθρο 103 παρ. 8 Σ αφορά και ρυθμίζει συμβάσεις ορισμένου χρόνου που καταρτίζονται νόμιμα και στο πλαίσιο που το ίδιο ορίζει. 

Άρα, το άρθρο απαγορεύει τη μονιμοποίηση ή τη μετατροπή σε αορίστου χρόνου - όχι όλων ανεξαιρέτως των συμβάσεων, αλλά - εκείνων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που συνήφθησαν για κάλυψη πρόσκαιρων ή απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών. Αν τώρα υπάρχουν και ... «απ' τις άλλες», αρμόδια είναι η Δικαιοσύνη να κρίνει και ενδεχομένως να τρέψει κάποιες από τις «ψευτο-ορισμένου» σε «αορίστου» με βάση το είδος και την φύση της εργασίας και όχι τον «τίτλο» της σύμβασης.

Γι’ αυτό, η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου υιοθέτησε τη θέση ότι: "(...) η δικαστική μετατροπή υφιστάμενης εργασιακής σχέσης σε αορίστου χρόνου, ΔΕΝ αντιβαίνει στο άρθρο 103 παρ. 8 του Συντάγματος, εφόσον αποδεδειγμένα καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες."

Δείτε πιο κάτω το σχετικό απόσπασμα από τον κ. Χρήστο Νικολουτσόπουλο, Νομικό Σύμβουλο του Πανελλήνιου Συντονιστικού Συβασιούχων.

(Για την ρύθμιση της μουσικής που ακούγεται στο παρασκήνιο, χειριστείτε το gadget σαν Mp3 Player. Κλείστε (από το κεντρικό κουμπί) ή χαμηλώστε την ένταση (από το περιστροφικό χειριστήριο) για να ακούσετε τα ηχητικά ντοκουμέντα και τα βίντεο από τις αναρτήσεις.)