Τα διακομματικά ρουσφέτια...

Αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ (Οι επισημάνσεις και τα κόκκινα γράμματα, δικά μας)

Αν «φωτογραφίσει» κανείς ένα απορριμματοφόρο της Αθήνας - όπως και άλλων δήμων- θα δει ότι κουβαλά τον... εργασιακό «μύλο» των προσλήψεων. Ο οδηγός μόνιμος υπάλληλος με αποδοχές γύρω στις 2.200 ευρώ, ο διπλανός του αορίστου χρόνου από παλιές συμβάσεις με μισθό 1.500-2.000 ευρώ και πίσω ένας με «μπλοκάκι» που παίρνει 800-1.000 ευρώ. Διαφορετικοί μισθοί, διαφορετικό ασφαλιστικό καθεστώς, διαφορετικά εργασιακά δικαιώματα. Η ίδια εικόνα υπάρχει στην καθαριότητα, σε νομικά πρόσωπα του δήμου, σε οργανισμούς, εταιρείες, στις κοινωνικές υπηρεσίες... Σήμερα τα «μπλοκάκια», συμβασιούχοι οι περισσότεροι 7-8 ετών, χωρίς να λείπουν και κάποιοι που δουλεύουν εδώ και 19 ή 15 χρόνια, βρίσκονται στην κατάληψη του δημαρχιακού Μεγάρου στην οδό Αθηνάς διεκδικώντας μονιμοποίηση. Από την άλλη, ο νέος δήμαρχος Αθηναίων κρατά την «καυτή πατάτα», επιμένοντας ότι πρέπει να λήξει η κατάληψη «για να πολεμήσουμε μαζί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που δίνουν ο νόμος και το Σύνταγμα». Ξεκαθαρίζει παράλληλα ότι πρέπει να αποτελέσει παρελθόν «το καθεστώς ομηρείας» των εργαζομένων μέσω προσλήψεων και πλέον το ΑΣΕΠ θα έχει τον λόγο. 

Η υπόθεση των προσλήψεων με ευέλικτες σχέσεις εργασίας είναι μια ιστορία περισσότερο μπλε, μια και στις διοικήσεις ήταν πλειοψηφία η ΝΔ, αλλά και με πράσινη υπογραφή στα δημοτικά συμβούλια των περασμένων ετών στην Αθήνα, ενίοτε δε και με τη συναίνεση παρατάξεων της μειοψηφίας. Οι διοικήσεις του Δήμου Αθηναίων αλλά και η παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης συνυπέγραφαν τις αποφάσεις για προσλήψεις συμβασιούχων, προσπερνώντας το ΑΣΕΠ. Προέτασσαν ότι υπήρχαν καθυστερήσεις στις διαδικασίες του ΑΣΕΠ, παράλληλα υπήρχαν επείγουσες ανάγκες και έβρισκαν την «εύκολη λύση» της σύμβασης έργου (μπλοκάκι) που βόλευε και οικονομικά (ο δήμος δεν πλήρωνε εργοδοτική εισφορά, δώρα, υπερωρίες) αλλά και πολιτικά, ώστε οι εργαζόμενοι ελπίζοντας σε ανανέωση συμβάσεων να δίνουν στήριξη στις συνδικαλιστικές επιλογές παρατάξεων και στη δημοτική αρχή...

Οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ λένε ότι δεν ψήφισαν ποτέ τις προκηρύξεις για θέσεις συμβασιούχων, τόσο για λόγους αρχής, μια και διεκδικούν να γίνονται προσλήψεις μονίμων, αλλά και γιατί «υπάρχει θέμα εργασιακών δικαιωμάτων που καταπατώνται» . Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ από την περίοδο του 2006 και μετά δεν ψήφιζε θέματα για προσλήψεις συμβασιούχων- εκτός εκείνων που αφορούσαν εποχικές και έκτακτης ανάγκης προσλήψεις (π.χ. κατασκηνώσεις)- «γιατί τους είχαν σε πολιτική ομηρεία και εργασιακή ανασφάλεια», όπως λέει ο κ. Χ. Κωνσταντάτος από την Ανοιχτή Πόλη. 

Η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλους τους δήμους. Ειδικά στην Αθήνα, τα τελευταία χρόνια παραμένουν με δικαστικές αποφάσεις και προσωρινές εντολές δικαστηρίων. Ωστόσο, σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του επιτελείου Καμίνη, υπάρχουν περίπου 100 συμβασιούχοι με προϋπηρεσία 2 ετών και 1 έτους, «που σημαίνει ότι γίνονταν προσλήψεις από την προηγούμενη δημοτική αρχή ως πρόσφατα».

Οπως λέει στο «Βήμα» ο κ. Γιάννης Χρυσανθακόπουλος, από τους εκπροσώπους των συμβασιούχων στον Δήμο Αθηναίων που κάνουν κατάληψη στο δημαρχείο, «το “σύστημα ομηρείας” δεν πρέπει να συντηρηθεί. Και τώρα θέλουν να αντικαταστήσουν τους συμβασιούχους με συμβασιούχους. Γίνεται ανακύκλωση ανέργων».

Η νέα δημοτική αρχή, όπως επισημαίνει κορυφαίο στέλεχος από το επιτελείο Καμίνη, προτάσσει την ανάγκη εξορθολογισμού και αφού καταγραφούν οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες «αυτές να καλύπτονται με προγραμματισμένο και νόμιμο τρόπο, σε αντίθεση με το υπάρχον θολό τοπίο, ώστε να αξιοποιηθεί δημιουργικά το υπάρχον μόνιμο προσωπικό του δήμου, το οποίο ξεπερνά τις 7.000». Οι προσλήψεις για εποχικές ανάγκες θα αφορούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου και όχι μπλοκάκια, επισημαίνουν από το επιτελείο του.

Ο κ. Π. Μπέης, επί χρόνια δημοτικός σύμβουλος και σήμερα πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου,εξηγεί πώς προέκυψε το φαινόμενο με τα «μπλοκάκια»: «Οι θέσεις για τον δήμο της Αθήνας ήταν κάθε έτος περίπου 710 για συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Αυτές ψηφίζονταν από το Δημοτικό Συμβούλιο. Σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται οι συμβασιούχοι έργου (τα “μπλοκάκια”), για τους οποίους δεν οριζόταν αριθμός, ούτε γινόταν έλεγχος από το υπουργείο. Αφού δεν μπορούσαν να προσλαμβάνουν συμβασιούχους ορισμένου χρόνου περισσότερους από 700 κάθε χρόνο, όταν τέλειωνε η σύμβαση χρόνου, π.χ. οκτάμηνη,δεν χρειαζόταν να φύγει ο συμβασιούχος αλλά συνέχιζε να δουλεύει και να πληρώνεται με σύμβαση έργου.Μάλισταγίνονταν απευθείας αναθέσεις έργου από τη διοίκηση χωρίς προγραμματισμό από τον δήμο και έλεγχο από το υπουργείο Εσωτερικών. Ετσι έχουν φθάσει στους 2.500 οι συμβασιούχοι.Συνέφερε πολλούς αυτή η κατάσταση. Ολοι ήθελαν να είναι φιλεργατικοί» .